Chris Rea aan het Woord

Chris Rea in zijn interview over het nieuwste album: Santo Spirito Blues ( Chris talks about the forthcoming album, "Santo Spirito Blues" )... (meer info) : Kanaal van OfficialChrisRea


"interview Chris Rea over Santo Spirito Blues
Jean-Paul Heck
Achtergrondartikelen
29 augustus 2011
Hij was er klaar mee. Zijn broze gezondheid en een gebrek aan tourambitie had de liefhebber in Chris Rea gebroken. ,,Maar niks is zo onvoorspelbaar als een muzikant”, lacht hij monter in zijn tot studio omgebouwde schuur. Het oerinstinct overwon de tegenzin. Een nieuwe tour en het ambitieuze project Santo Spirito Blues.
Hier op het platteland van de Engelse streek Berkshire voelt Rea (60) zich als herboren. Hij ontvangt het Nederlandse bezoek in een soort vliegeniersoverall. ,,Ik heb onlangs mijn super-de-luxe studio verkocht en laat er nu eentje bouwen bij mijn huis. Zolang die niet klaar is doet ik alles in dit schuurtje.” Dat ‘schuurtje’ heeft hij vol gehangen met vintage gitaren van illustere merken zoals Gretsch, Fender Telecasters en natuurlijk een serie Hofners. Een geïmproviseerd drumstel, een geluidstafel, rondslingerend gereedschap en een fikse verzameling door Rea vervaardigde schilderijen, vormen de rest van het decor. Hij ziet er goed uit. De diepe groeven van een paar jaar ervoor zijn verdwenen en Rea’s haar heeft weer de natuurlijke rossige kleur. Dat een ernstige ziekte veel kan doen met een mens, bewijst deze kleine Engelsman met Iers en Italiaans bloed wel. ,,Ik voel mij het laatste jaar prima. Ik heb meer kracht en kan veel langer werken aan muziekprojecten.” ‘Prima’ is in het geval van Rea overigens een relatief begrip. ,,Ruim 9 jaar terug heb ik mijn alvleesklier laten weghalen omdat ik anders zou sterven. Ik heb erg veel geluk gehad. De dokter vertelde mij dat de kans één op vijf was dat ik het zou overleven. Dat klopte. Wij lagen na de operatie met z’n drieën op een kamer en ik ben uiteindelijk de enige die nu nog leeft. Mijn lichaam accepteerde het gemis van een alvleesklier, bij al mijn kamergenoten was dat niet het geval.”
3 jaar terug bracht Rea de box The Return Of The Fabulous Hofner Blue Notes’ uit. Een mooi slotakkoord zo leek het. ,,Dat dacht ik ook. Maar juist dat afscheidsdocument gaf mij weer de vreugde en passie die ik nodig had. Het was een kostbaar project waar ik veel geld in had geïnvesteerd. Als we er 20 duizend van zouden verkopen, verloor ik geen geld. Uiteindelijk hebben meer dan 150 duizend mensen ‘Blue Guitars’ en ook The Return Of The Fabulous Hofner Blue Notes aangeschaft.”
De basis voor zowel ‘Blue Guitars’, ‘The Return Of The Fabulous Hofner Blue Notes’ en uiteindelijk ook Santo Spirito Blues werd gelegd tijdens het genezingsproces. ,,Na de operatie kwamen de mensen van mijn oude platenmaatschappij op bezoek in mijn huis. Ze waren er allemaal en de plannen stonden netjes op papier. Ze boden mij echt miljoenen Engelse ponden. Ik kende die mensen al meer dan 20 jaar en ik vertrouwde ze maar toch zei ik ‘nee’. Ze wilden mij een duet-album in de stijl van Santana laten opnemen. Ze hadden zelfs de namen al klaar liggen. Bij het horen van die plannen begon ik enorm te zweten. Mijn vrouw Joanne zag het gebeuren. Ik voelde mij ineens enorm ziek worden waarna Joanne tegen de heren heeft gezegd dat ze een dag of vijf later terug moesten komen. Mijn vrouw sprak toen wijze woorden. ‘Chris, dit is nu druk, dit is stress. Dit is de eerste vorm van druk die je ervaart nadat je ziek werd. Daar heb je in die 20 jaar nooit iets van gemerkt omdat je fysiek en geestelijk zo sterk was. Nu je ernstig ziek bent geweest en je lichaam nooit meer zo sterk zal worden als vroeger, ga je dat meteen merken. Overigens waren het niet zijn grote bluesvoorbeelden Leadbelly en Robert Johnson die hem op het pad van de rootsmuziek brachten. Jazzlegende Miles Davis zorgde voor de ommekeer. ,,Mijn dochter had mij in het ziekenhuis een walkman gegeven. Terwijl ik door de toediening van morfine voor pampus op bed lag, zette ze bij mij de koptelefoon op mijn oren. Het album ‘Kind Of Blue’ van Miles Davis zat in de speler. Toen ik die muziek voor de eerste keer hoorde, wist ik precies hoe het moest voelen als je hallucineert op harddrugs.” Vanaf dat moment besloot Rea alleen nog maar muziek te maken die dicht bij zijn hart lag. Zijn dochter Josephine verzorgde de voorzet. ,,Ze zei: ‘Pappa, waarom maak je geen plaat met dezelfde muziek die je ook speelt als je thuis bent?”
Dat deed hij op de cd ‘The Blue Jukebox ‘(2004) en ‘Blue Guitars’, die eerst een vervolg kreeg met het prachtig vormgegeven ‘The Return Of The Fabulous Hofner Blue Notes’. Dat instrumentale avontuur krijgt nu een vervolg met de box Santo Spirito Blues. Op dit nieuwe product laat Rea nog meer dan voorheen zijn visuele kant zijn met de zelfgemaakte films Bull Fighting en Santo Spirito. ‘Ik wil er niet veel over vertellen. De films en de bijbehorende muziek vertellen het verhaal. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er vreselijk trots op ben.’ Enthousiast laat Rea op een mobiel cd-spelertje wat stukken horen en speelt ondertussen mee op zijn gitaar. “Het is band die louter bestaat uit muzikale vrienden en we hebben alles in deze schuur opgenomen. Lekker ouderwets en recht voor zijn raap.” Hij vervolgt.“Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. Ik heb mijn ‘fuck off geld’ gekregen van mijn vorige platenmaatschappij maar ik kan de verleiding weerstaan om daar belachelijke dingen zoals vliegtuigjes met straalmotoren te kopen. Zoveel collega’s uit de jaren tachtig zijn nu de weg volledig kwijt. Die vragen zich alleen nog maar af waar al die limousines zijn gebleven en waarom zijn al die mooie vrouwen ondergedoken. Het enige waar ik op zoek naar ben is nog meer mooie oude gitaren waarop ik kan spelen.”
Chris Rea geeft op 11 en 13 maart 2012 een optreden in Paradiso in Amsterdam. februari een concert in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Santo Spirito Blues komt op 3 september uit.

 

 "